Θέση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας για την κατάσταση εξαιτίας των ενεργειών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία
Θέση της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σχετικά με την εκκλησιαστική κρίση στην Ουκρανία μετά τις νεώτατες αποφάσεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως διατύπωσαν μέλη της Συνόδου Ιεραρχίας, η οποία συνήλθε από 6 έως 7 Νοεμβρίου 2018 στο Βελιγράδι.
Όπως τυγχάνει γνωστό, με τις αποφάσεις του απο 11ης Οκτωβρίου το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως «ανακάλεσε» την προ 300 ετών ειλημμένη απόφαση παραδόσεως της Μητροπόλεως Κιέβου στην αρχή του Πατριαρχείου Μόσχας και κατ’αυτόν τον τρόπον επιβουλεύθηκε τον κανονικό χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας. Επιπλέον, σε παράβαση της κανονικής τάξεως η Σύνοδος της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλως αποκατέστησε τους ηγέτες του ουκρανικού σχίσματος και δήλωσε την προθυμία να υλοποιήσει το σχέδιο του «ουκρανικού αυτοκεφάλου».
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας «διαπιστώσασα μετὰ λύπης, ὅτι τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως ἔλαβε τὴν ἱεροκανονικῶς ἀθεμελίωτον ἀπόφασιν, ὅπως ἀποκαταστήσῃ καὶ ἀναγνωρίσῃ ὡς ἐπισκόπους τοὺς δύο ἡγέτας τῶν ἐν Οὐκρανίᾳ σχισματικῶν παραφυάδων, τοὺς Φιλάρετον Ντενισένκο καὶ Μακάριον Μάλετιτς, ὁμοῦ μετᾶ τῆς ιεραρχίας καὶ τοῦ κλήρου αὐτῶν, ἐξ ὧν ὁ μὲν πρῶτος ἐν καιρῷ τῷ δέοντι κανονικῶς καθῃρέθη, εἶτα δ’ἀφωρίσθη καὶ ἀναθεματισμῷ καθυπεβλήθη, ὁ δὲ δεύτερος στερῖται τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς ἅτε πνευματικὸς ἔκγονος ὤν τῆς παρασναγωγῆς τῶν λεγομένων σαμοσβγάτιε (ὅ ἐστιν «αὐθιερωμένοι» αὐτοχειροτόνητοι), ἡ Σύνοδος θεωρεῖ τὴν ἀπόφασιν ταύτην μὴ δεσμευτικὴν διὰ τὴν Σερβικὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν».
Όπως σημείωσε το δημοσιευθέν κείμενο, η Σύνοδος Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας «]δεν ἀναγνωρίζει τὰ προανενεχθέντα ἄτομα καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ὡς ὀρθοδόξους ἐπισκόπους καὶ κληρικοὺς καὶ, ἐπομένως, δὲν ἀποδέχεται τὴν λειτουργικὴν καὶ κανονικὴν κοινωνίαν μετ’αὐτῶν καὶ τπων θιασωτῶν αὐτῶν».
Οι Συνοδικοί προτείνουν στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και όλες τις λοιπές τοπικές αυτοκέφαλες Εκκλησίες όσο το δυνατό συντομότερα να εξετασθεί το ζήτημα του αυτοκεφάλου και το ζήτημα της ορθοδόξου διασποράς στην πανορθόδοξη Σύνοδο, «πρὸς ἐπιβεβαίωσιν μὲν καὶ ἐμπέδωσιν τῆς καθολικότητος καὶ ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πρὸς ἀποφυγὴν δὲ εἰς τὸ ἐφεξῆς τῶν πειρασμῶν, οἷος ὁ παρὼν, ὅς συμβαίνει τανῦν τῇ ἁγίᾳ Ὀρθοδοξίᾳ».