Τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων τέλεσε στις 12 Μαρτίου 2014 ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων Θλιβομένων η Χαρά Μόσχας.
Μετά τη λήξη της Θείας Μυσταγωγίας ο Ιεράρχης κήρυξε το θείο λόγο, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μια ιδιαίτερη περίοδος στη ζωή του καθενός όπως και της Εκκλησίας, διότι αλλάζει όλη η τάξη των ακολουθιών, αλλάζει και το χρώμα των ιερατικών στολών σε σκούρο, αλλάζουν και οι ψαλμωδίες από πανηγυρικές και εορταστικές σε ψαλμωδίες πένθιμες γεμάτες μετανοία. Όλα αυτά γίνονται για να έχει επίγνωση ο καθένας ότι η τύχη της ανθρωπότητας είναι και η δική μας τύχη, όπου αντανακλάται ξεκάθαρα η τύχη του Αδάμ και της Εύας και όλων των απογόνων τους από την αρχή έως και σήμερα. Η Εκκλησία μας υπενθυμίζει όλα αυτά διά των ακολουθιών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η οποία αρχίζει με την ανάμνηση της εκδιώξεως του Αδάμ από τον παράδεισο, και πορευόμαστε καθ΄όλη τη διάρκεια της Τεσσαρακοστής την οδό μετανοίας για να καταλήξουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα και το Άγιον Πάσχα».
Εν συνεχείᾳ ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας ανέλυσε το νόημα της μη τελέσεως της πλήρους Θείας Λειτουργίας από την Εκκλησία στις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής εκτός του Σαββατοκύριακου.
«Αυτό συμβαίνει ίσως διότι η Εκκλησία θέλει να μας υπενθυμίσει ότι η Λειτουργία είναι Δώρον του Θεού, το οποίο λάβαμε όχι επειδή είμαστε αντάξιοι, αντίθετα η ζωή μας και οι αμαρτίες μας καθιστούς ανάξιους της Θείας Λειτουργίας, δεν είμαστε αντάξιοι να κοινωνούμε των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων και η πορεία της ζωής μας πρέπει να είναι μια συνεχής νηστεία και καθημερινή μετάνοια».
«Η ακολουθία της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων διαφέρει ριζικά εκείνων, στις οποίες είμαστε συνηθισμένοι: είναι γεμάτη μετανοία και εδώ δεν τονίζεται η προσδοκία της εποφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος σε μας και στα προσκομισθέντα Δώρα , αλλά η προσκύνησης στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος είναι παρών ήδη μέσα μας στα Προηγιασμένα Δώρα».
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή μας υπενθυμίζει την ποιότητα της ζωής μας, ότι ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του τίθεται ενώπιον του προσώπου του Θεού και κρίνεται από την ίδια του τη συνείδηση, ότι ο καθένας από εμάς σαν του Αδάμ και Εύη κάποια στιγμή της ζωής του απομακρύνεται από τη θεία δικαιοσύνη, διαπράττει αμαρτίες, γεύεται εκ των καρπών του δένδρου του καλού και του κακού, εκ του οποίου μας απαγόρευσε ο Θεός να γευόμεθα καρπούς.
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή καλείται να μας υπενθυμίσει ότι όλη η ανθρωπότητα της Παλαιάς Διαθήκης έζησε με την προσδοκία της ελεύσεως στον κόσμο του Κυρίου και Σωτήρος και ο Κύριος ήλθε προκειμένου να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα και κάθε άνθρωπο χωριστά. Με τον θάνατό Του πάτησε τον θάνατο, και νίκησε την αμαρτία του κάθε ανθρώπου.
«Την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ας προσπαθήσουμε κατά το δυνατόν να εκκλησιαζόμαστε όχι μόνο τις Κυριακές, αλλά και τις ημέρες όταν η Εκκλησία καθιέρωσε τις ειδικές θείες ακολουθίες και δη αυτής της Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων…
Αυτή η Μεγάλη Τεσσαρακοστή συν Θεῳ να είναι δι΄εμάς χρόνος μετανοίας, χρόνος ανακαινίσεως, έαρ πνευματικό, το οποίο να μας καθαρίσει από κάθε μολυσμού σαρκός και πνεύματος, προετοιμάζοντας δια τη συνάντηση με τον Κύριο ημῶν Ιησού Χριστό, ο Οποίος εσταυρώθη και ανέστη διά της ημετέρας σωτηρίας. Αμήν».