Της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων Θλιβομένων η Χαρά Μόσχας προεξήρχε την ημέρα μνήμης του Οσίου Βαρλαάμ του Χούτυν και του Ιερομάρτυρος πρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Λιουμπομούντρωφ, στις 19 Νοεμβρίου 2013, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. Ληξάσης της Θείας Μυσταγωγίας ο Ιεράρχης κήρυξε το θείο λόγο, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Η μνήμη του Οσίου Βαρλαάμ του Χούτυν τιμάται σε αυτό τον τόπο εδώ και πολλούς αιώνες, διότι πριν χτισθεί αυτός ο μεγαλοπρεπής Ναός Μεταμορφώσεως του Κυρίου, και προτού μεταφερθεί και τοποθετηθεί εδώ η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Πάντων Θλιβομένων η Χαρά, εδώ προϋπήρχε Ναός του Οσίου Βαρλαάμ του Χούτυν, ενός Αγίου, τον οποίο τιμούσε όλη η Ορθόδοξη Ρωσία…Η θαυματουργός εκόνα του Αγίου με ευλάβεια φυλάσσεται στο Ναό μας με χιλιάδες προσκυνητές να προστρέχουν σ΄αυτήν ως πηγή ιάσεως».

Εν συνεχείᾳ ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή της ημέρας με τους μακαρισμούς του Κυρίου.

Όταν ο Χριστός καλούσε τους μαθητές του να τον ακολουθούν δεν έλεγε «ακολουθήστε με γιά να σας κάνω ευτυχείς και πλούσιους, θα οικονομήσετε τις οικογένειές σας και θα είσθε επιτυχείς και θα έχετε μια λαμπρή σταδιοδρομία». Αντίθετα, τους έλεγε ο Κύριός μας να τον ακολουθήσουν, αφού πρώτα να αφήσουν τις οικογένειές τους. Θα διώκονται, δεν θα τους ακούνε οι ακροατές, θα παραδίδονται σε βασανιστήρια, σε εκτελέσεις και σε θάνατο. Ωστόσο τον Σωτήρα δεν τον ακολούθησαν μόνο οι στενές του μαθητές και απόστολοι τους οποίους έβγαλε από τα δίκτυα και από τις οικογένειές τους και οι οποίοι πέθαναν για τον Χριστό ο καθένας σε δικό του τόπο και χρόνο, αλλά και χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι ανταποκρινόμενοι στην κλήση του Χριστού, τον ακολούθησαν και πλήρωσαν με τις ζωές τους για την πίστη τους στον Κύριο. Αυτοί οι άνθρωποι πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αυτοί είναι το θεμέλιο της Εκκλησίας του Θεού και τους τιμούμε και δοξάζουμε ως Αγίους, που υπέφεραν, δέχθηκαν διωγμούς και πέθαναν για τον Χριστό.

Ήταν εκούσιοι μάρτυρες όπως ο Όσιος Βαρλαάμ του Χούτυν και λοιποί πολλοί Όσιοι, οι οποίοι αρνούμενοι τις γήινες χαρές και ηδονές, τις οικογένειες για να αναπέμπουν τις προσευχές του στον Θεό μέσα από στενοχώριες και θλίψεις, να νεκρώσουν τις σάρκες τους για να ανέρχονται από δύναμη εις δύναμη στην πνευματική τους εργασία.

Ήταν επίσης και πολάρυθμοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, οι οποίοι ίσως ούτε καν σχεδίαζαν να γίνουν μάρτυρες, αλλά ο Κύριος τους κάλεσε μέσα από τα βάσανα να εισέλθουν στην ουράνια δόξα Του. Πολλοί υπήρχαν αυτοί κατά τη δεκαετία των ‘20 και ‘30 του 20 αι., όταν η Πολιτεία μας εξαπέλυσε διωγμούς κατά της Αγίας μας Εκκλησίας προκειμένου να τη διαλύσει. Και οι άρχοντες της χώρας μας ήταν μαχόμενοι άθεοι. Να μην σας πλανήσουν με θρήλους για τη δήθεν λαθραία χριστιανική ταυτότητα αυτών των αρχόντων που δήθεν και μετανόησαν μετέπειτα.  Δεν μετανόησαν και πέθαναν αμετανόητοι ως άθεοι και διώκτες με χέρια βαμμένα με το αίμα χιλιάδων και εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων. Τα ονόματά τους πάντα θα αποτελούν αισχύνη για την ανθρωπότητα.

Ενώ τους ανθρώπους, οι οποίοι έπεσαν θύματά τους και έχυσαν το αίμα τους για τον Χριστό, τους εγκωμιάζουμε ως νεομάρτυρες και ομολογητές. Ένας εξ αυτών ήταν και ο ιερομάρτυρας Κωνσταντίνος, κληρικός και μάλιστα Προϊστάμενός του Ιερού μας Ναού. Εκλήθη στον Γολγοθά από αυτό τον Ναό και με πολλούς άλλους νεομάρτυρες εκτελέσθη στο στρατόπεδο εξόντωσης Μπούτοβο.

Ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει την περαιτέρω πορεία μας, την πορεία της πόλεώς και της Πατρίδας μας. Αλλά ξέρουμε ότι ο Κύριος στην ιστορία της ανθρωπότητας πολλές φορές καλούσε τους ανθρώπους να αγωνισθούν ακόμα και όσους ήταν απροετοίμαστοι. Ήταν να επιλέξουν να μείνουν με τον Χριστό ή να τον αρνηθούν και να λάβουν αντάλλαγμα ίσως κάποια υλικά αγαθά και να διατηρήσουν τη ζωή τους. Οι Άγιοι επέλεξαν να ακολουθήσουν τον Χριστό και σήμερα είναι εκείνοι, οι οποίοι προσεύχονται για μας και είναι φάροι στην θάλασσα του βίου.

«Ας προστρέξουμε στον Όσιο Βαραλάμ του Χούτυν και τον ιερομάρτυρα πρεσβύτερο Κωνστανίνο ώστε με τις πρεσβείες τους ο Θεός να μας βοηθήσει να μείνουμε πιστοί, να εφαρμόζουμε τις εντολές του, να είμαστε φτωχοί τῳ πνεύματι, να κλαύσουμε τις αμαρτίες μας, να πινάμε και να διψάμε τη δικαιοσύνη, να είμαστε ελεήμονες και ειρηνοποιοί και όταν προκύψει η ανάγκη να υποφέρουμε και να προσφέρουμε τη ζωή μας για τον Χριστό. Αμήν».