Της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων Θλιβομένων η Χαρά Μόσχας, προεξήρχε την ημέρα μνήμης των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στις 22 Σεπτεμβρίου 2013, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.

Μετά το πέρας της Θείας Μυσταγωγίας ο Ιεράρχης κήρυξε το θείο λόγο, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Την ημέρα που ακολουθεί την εορτή των Γενεθλίων της Θεοτόκου, γεραίρουμε τους Αγίους και Δικαίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα, τα ονόματα των οποίων μνημουνεύουμε κάθε φορά καθώς κάνουμε απόλυση. Και δεν είναι τυχαίως που η Εκκλησία τους ονόμασε Θεοπάτορες, διότι ανεδείχθησαν γονείς της Παναγίας εκ της Οποίας γεννήθηκε ο Ίδιος Ενσαρκωθείς Θεός και Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Από την παράδοση της Εκκλησίας και τα λειτουργικά κείμενα της Ορθοδόξου μας Εκκλησίας ξέρουμε για την ατεκνία των Αγίων Ιωαεκίμ και Άννης. Ο «ονειδισμός ατεκνίας», περί του οποίου γίνεται λόγος στο Κοντάκιο της εορτής της Γεννήσεως της Θεοτόκου, τον δέχονταν με ταπείνωση, διότι καταλάβαιναν, ότι ήταν η βούληση του Θεού να μην τεκνογονούν, αυτό εσήμαινε ότι ήταν και οι δυο προορισμένοι από τον Θεό για κάτι. Και οι δυο Ιωακείμ και Άννα έφθασαν στο βαθύ γήρας  προτού γίνει αυτό, περί του οποίου ήταν η προσευχή τος συνέχεια, και το οποιο επιθυμούσαν: σύμφωνα με την επαγγελία του Θεού απέκτησαν μωρό, και αυτό το μωρό ήταν η Ίδια η Παναγία μας.

Τυγχάνει άγνωστο δι΄εμας, διατί στους μεν ο Θεός δίνει παιδία, ενώ στους δε όχι…Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κύριος απορρίπτει τους μεν, ενώ στους δε χορηγεί τη χάρη του. Ο Θεός αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπο και κάθε ζευγάρι με ξεχωριστό τρόπο. Σε περίπτωση εάν δεν δίνει παιδία, κάθε ζευγάρι έχει τη δυνατότητα να διορθώσει την κατάσταση με την υιοθεσία παιδιού, όπως πράττουν πολλοί ευλαβείς χριστιανοί. Με αυτόν τον τρόπο και την ευλογία του Θεού προσελκύουν την οικογένειά τους, και τα παιδιά, που έμεινα χωρίς γονείς, τα κάνουν ευτυχισμένα, διρθώνοντας την αδικία, η οποία υπάρχει στην ανθρώπινη μας κοινωνία, όταν οι μεν θέλουν παιδιά και δεν τα έχουν, ενώ οι δε έχουν παιδιά, αλλά δε θέλουν να τα μεγαλώνουν. Πόσα υπάρχουν τώρα αυτά τα εγκαταλελειμμένα παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να υιοθετήσουν οι ευλαβείς μας Ορθόδοξοι χριστιανοί…

Τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως πολύ πραγματεύονται τώρα το ζήτημα εάν πρέπει να επιτρέψουμε στους αλλοδαπούς να υιοθετούν  τα παιδιά μας.  Διαφορετικές απόψεις ακούγονται περί του ζητήματος αυτού. Αλλά να σκεφθούμε λίγο: με τη συρρίκνωση του πληθυσμού στη χώρα μας και τα περισσότερα ζευγάρια να μην θέλουν να έχουν περισσότερα από ένα, ή το πολύ πολύ δυο παιδιά, είναι σωστό να πουλάμε τα παιδιά μας με χρήματα στους αλλοδαπούς: τους Αμερικανούς, τους Γάλλους, τους Άγγλους, πολύ δε περισσότερα στις χώρες, όπου ετέθησαν σε ισχύ οι νόμοι ευνοϊκοί για την υιοθεσία παιδιών από τα ομόφιλα ζευγάρια;

Πιστεύω είναι απολύτως δίκαιη η άποψη περί της απαγορεύσεως των παιδιών μας, ακόμα και των ορφανών, τα οποία ούτε η Πολιτεία, αλλά ούτε οι Κοινωνία μπορεί να τα φροντίζει καθώς πρέπει. Να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια όχι για να «πουλήσουμε» τα παιδιά μας στο εξωτερικό, αλλά για να βρούμε νέες οικογένειες για κάθε ορφανό και κάθε παιδί, που στερείται πατέρα και μητέρα, ή οι οποίοι τους απέρριψαν.

Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα μας υπενθυμίζουν ότι η ατεκνία δεν είναι κακία και έλλειψη της ευλογίας του Θεού. Ο Θεός ευλογεί κάθε άνθρωπο, ο οποίος κάνει αγαθοεργίες. Ο Θεός ευλογεί πλουσίως όσους υιοθετούν τα ορφανά…

Σήμερα έχουμε ακούει την ευαγγελική παραβολή του ανθρώπου πλουσίου, ο οποίος εφύτευσε τον αμπελώνα και τον έδωσε στους υπηρέτες του προκειμένου να τον καλλιεργήσουν. Αλλά αντί να πράξουν το θέλημα του κυρίου τους, οι υπηρέτες λεηλέτησαν όλη την οικονομία του. Για να μην τους εμποδίσει κανείς, φόνευσαν όλους τους απεσταλμένους του κυρίου, οι οποίοι ήρχονταν για να ελέγξουν το έργο τους, συμπεριλαμβανομένου και του υιού του κυρίου.

Αυτή η παραβολή μας λέγει κυρίως για τον λαό του Ισραήλ, στον οποίο ο Κύριος έστελνε τους προφήτες του, αλλά ο λαός τους απέρριψε, και τελικά ο Κύριος έστειλε τον Υιό του Αγαπητό, τον Οποίο και Αυτόν, τον απέρριψε ο λαός του Ισραήλ. Κατ΄επέκτασιν αυτή η παραβολή μιλάει για τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν θέλουν να ανταποκρίνονται στην κλήση του Θεού, προτιμώντας να ακολουθούν τις επιθυμίες τους…

Η ζωή μας δόθηκε για να κάνουμε αγαθοεργίες και να προσέχουμε τους ανθρώπους που χρήζουν της βοήθειάς μας, προκειμένου να προσπαθήσουμε, κατά το μέτρο του δυνατού, να διορθώσουμε την κατάσταση και να κάνουμε εκείνα, τα οποία οι λοιπιοί δεν μπορούν να κάνουν. Άλλωστε το μέλλον της Πατρίδας μας εν πολλοίς εξαρτάται από τον κάθενα από εμάς…

Αυτή την ημέρα καθώς εορτάζουμε το μεθεόρτιο της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και τιμούμε ιδιαίτερα τη μνήμη των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, να κάνουμε δεήσεις για την Πατρίδα μας, προκειμένου ο Κύριος να θεραπεύσει τον λαό μας από όσα κληρονομήσαμε από το θλιβερό μας παρελθόν. Να προσευχηθούμε στον Κύριο να οδηγήσει τον λαό μας επί τρίβους δικαιοσύνης και να ευλογήσει την Πατρίδα μας και κάθε οικογένεια. Αμήν».