Την ακολουθία του Εσπερινού της Μεγάλης Παρασκευής μετ΄εκφοράς του Επιταφίου, όταν η Εκκλησία μας αναμιμνήσκεται τα Άγια και Σωτήρια Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τέλεσε μετά το μεσημέρι στις 13 Απριλίου 2012 στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων θλιβομένων η χαρά ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.

Μετά την εκφορά του Επιταφίου από του Ιερού Βήματος ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας απήυθηνε ποιμαντικό λόγο προς το εκκλησίασμα, όπου ειδικά τόνισε:

«Παριστάμεθα ενώπιον του Τάφου του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, προσκυνώντας τα Τίμια Πάθη και το υπέρ γένους ανθρώπων θάνατό Του.  Ευρισκόμενοι ενώπιον του Ζωοποιού Του Τάφου ευχαριστούμε τον Θεό διότι ενηνθρώπησε ίνα ημείς θεοποιηθώμεν, διότι εγυμνώθη και έγινε μόνος νεκρός για να μην αισθανόμαστε ποτέ νεκροί, μόνοι και εγκαταλελειμμένοι. Τον ευχαριστούμε διότι έπαθε και δέχθηκε το σταυρικό θάνατο για να αισθανόμαστε συνέχεια την εγγύτητά Του και να μη βλέπουμε ποτέ ως τιμιωρία από το Θεό τις ταλαιπωρίες και το δικό μας θανατό.

Ο Κύριος μας έφερε στη ζωή για να είμαστε δούλοι και θεράποντες Αυτού. Ο Κύριος μας απεκάλυψε το μυστήριο αυτό για να το κάνουμε πραγματικότητα στη ζωή μας και να το μοιραζόμαστε με τους πλησίον μας. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έπαθε και πέθανε στο σταυρό για να μας λυτρώσει από τις αμαρτίες μας, για να είναι Αυτός μαζί μας και ανάμεσά μας, ώστε πάντα, σε κάθε δοκιμασία μας, σε κάθε ανθρώπινη συμφορά να θυμόμαστε ότι ο Ίδιος δοκίμασε τις ανθρώπινες ταλαιπωρίες και το ανθρώπινο θάνατο.

Είναι ανθρώπινο να ασθανόμαστε φόβο απέναντι στο θάνατο. Επομένως με το φόβο αντιμετωπίζουμε την ώρα του θανάτου μας. Όσο περισσότερα κρατάει ο χρόνος της ζωής μας τόσο πιο κοντά πλησιάζουμε στο κατώφλι του θανάτου. Η σκέψη του θανάτου μας φοβίζει, διότι μας τρομάζει το άγνωστο και η μοναξιά, οι οποίοι συνοδεύουν καμιά φορά τον ετοιμοθάνατο, κάτι το οποίο φοβόμαστε και πέραν του θανάτου.

Δεν φοβάται τόσο πολύ ο άνθρωπος να ταλαιπωρείται όταν αισθάνεται συμπάθεια των άλλων. Δεν φοβάται να ετοιμάζεται για την πορεία προς το θάνατο όταν αισθάνεται ότι δίπλα του έχει πρόσωπα που τον αγαπούν, το συμπάσχουν και προσεύχονται γι΄αυτόν.

Όμως δεν υπάρχει αγάπη ισχυρότερη από εκείνη του Θεού προς τη δημιουργία του. Γι΄αυτό σκεπτόμενοι για το θάνατό μας πρέπει πρωτίστως να σκεφτόμαστε ότι ο Ίδιος ο Θεός δοκίμασε το θάνατο για να μην έχουμε φόβο εμείς. Ο Ίδιος ο Θεός δοκίμασε τις ταλαιπωρίες και μοναξιά για να μην αισθανόμαστε ποτέ μόνοι μας και να μη μας πιάνει η μελαγχολία. Ο Ίδιος ο Θεός ακολούθησε την ανθρώπινη μοίρα για να εφαρμόζουμε στη ζωή μας τις εντολές Του.

Σήμερα παριστάμεθα ενώπιον του Ιερού αυτού Τάφου με φόβο, θλίψη, μετάνοια και συνάμα χαρά. Με φόβο απέναντι στο μυστήριο του θανάτου, το οποίο αποκαλύπτεται ενώπιον μας, με δέος απέναντι στο μυστήριο της οικονομίας της σωτηρίας μας, το οποίο εκδηλώθηκε με τη μεγαλύτερη δύναμη σε αυτό τον Τάφο, όπου ευρίσκεται ο Ίδιος ο Ενσαρκωμένος Θεός, και με χαρά διότι διά των παθών του Θεού έγινε η σωτηρία μας».

Περαίνων ο Σεβασμιώτατος κ. Ιλαρίωνας κάλεσε τους πιστούς ενώ προσκυνούν το Ιερό Επιτάφιο του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, να θυμούνται τα πάθη, τα οποία δέχθηκε ο Κύριος για χάρη μας, και να παρακαλέσον να μην μας αφήνει ποτέ στη ζωή μας όπως και εμείς να μην Τον αφήνουμε ποτέ:

«Να παρακαλέσουμε να μας δώσει δύναμη να κουβαλάμε το σταυρό της ζωής μας, να αντεπεξερχόμαστε στις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες μας. Για να μας δώσει δύναμη να μην φοβόμαστε θάνατο, αλλά να το δεχθούμε αντάξια και αφού πεθάνουμε την ώρα που κρίνει Αυτός, να μας υποδεχθεί ο Ίδιος, ο Παθών, ο Σταυρωθείς, ο Θανατωθείς και ο Αναστάς υπέρ ημών, και όχι ένας άλλος».