Την ημέρα της δεύτερης ανακομιδής των τιμίων λειψάνων του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, στις 15 Ιανουαρίου 2011, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας και Πρύτανης του Πανεκκλησιαστικού Τμήματος Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Σπουδών Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος τέλεσε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου στο Πατριαρχικό Μετόχιο Τσερνίγκοφσκογιε της Μόσχας. Επίσης συλλειτούργησαν ο πρωθιερέας Βλαδίμηρος Σμάλι, Αντιπρύτανης του Τμήματος, ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Σεμιατόφσκυ (Ορθόδοξη Εκκλησία Τσεχίας και Σλοβακίας) και εφημέριος του Ναού ιερέας Μιχαήλ Νεμνόνωφ.

Μετά το πέρας της Θείας Συνάξεως ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας ευχήθηκε στον εορτάζοντα Αρχιμανδρίτη Σεραφείμ για την ονομαστική του εορτή και στη συνέχεια κήρυξε τον θείο λόγο, όπου αναφέρθηκε ειδικά στον βίο του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, ο οποίος μπορεί να έζησε σε νεότερους χρόνους, διότι ούτε διακόσια χρόνια από την κοίμησή του δεν έχουν συμπληρωθεί, αλλά ξεπέρασε πολλούς από τους παλαιότερους αγίους στην άσκηση και στου κόπους. «Έζησε την εποχή, όταν στη Ρωσία έβγαζε ρίζες η αθεΐα και η ελεύθερη σκέψη ήταν διαδεδομένη στους κύκλους των μορφωμένων, όταν στην κοινωνία μας πραγματοποιούντο διαδικασίες, οι οποίες μεταγενέστερα οδήγησαν στην επανάσταση, την ανατροπή της μοναρχίας και την απόρριψη του Θεού. Ο Όσιος Σεραφείμ δεν ήταν Ιεράρχης της Εκκλησίας, ούτε ένας δεινός κήρυκας ή ελεγκτής της αθεΐας, αλλά με όλη του τον βίο και τη μορφή του παρουσίασε στον κόσμο τη μεγαλύτερη ομορφιά της Ορθοδοξίας, η οποία η ομορφιά είναι το βασικό στοιχείο της ύπαρξής μας και πάντα αποτελούσε το βασικό στοιχείο της ζωής του λαού μας», τόνισε ο Ιεράρχης.

Την εποχή της απομάκρυνσης του λαού από τον Θεό, διαδικασία η οποία άρχισε από τα ανώτερα στρώματα της ρωσικής κοινωνίας και στη συνέχεια διείσδυσε και στο λαϊκό περιβάλλον, ο Όσιος Σεραφείμ μη παρασυρόμενος από τα ρεύματα της εποχής βίωνε την αιωνιότητα ανεξάρτητα από τη διάθεση του όχλου και εκείνων, τα οποία βίωσε η σύγχρονη κοινωνία.

Ο Άγιος άρχισε την πορεία του ως ένας απλός μοναχός και στη συνέχεια επιδόθηκε στους ασκητικούς αγώνες ως ερημίτης. Γνωρίζουμε από τον βίο του ότι πολλές μέρες πέρασε σε απόλυτη μοναξιά και ότι χίλιες μέρες και νύχτες συνέχεια προσευχόταν στον Θεό πάνω σε μια λοξή πέτρα. Μετά από πολλά χρόνια ερημικού βίου και ησυχίας μακριά από τους ανθρώπους κατάφερε να αποκτήσει μια ειδική  και σπάνια δωρεά της αδιάλειπτης αγάπης και χαράς.  Ύστερα αποκάλυψε τον εαυτό του στον κόσμο, ώστε οι ερχόμενοι προς αυτόν άνθρωποι να μπορέσουν να μετέχουν αυτής της εσωτερικής πνευματικής γαλήνης, ειρήνης και χαράς. Θαύμαζαν τη σοφία, την ηρεμία και τη χαρά με την οποία ο Όσιος πάντα υποδεχόταν όσους έρχονταν προς αυτόν. Ήταν θεόπτης του ακτίστου Φωτός και μέσα του αυτό το Θείο φως και η θεία θέρμη άγγιζαν και τους ανθρώπους.

Ο Όσιος δεχόταν ανθρώπους από διάφορες κοινωνικές τάξεις, διότι όλοι αυτοί αισθάνονταν την ανάγκη της συμβουλής του μεγάλου γέροντα, της επικοινωνίας με έναν άνθρωπο, ο οποίος ζούσε εκτός αυτού του κόσμου και με το νου και το πνεύμα του μένει στην αιωνιότητα.

Στις εικόνες και τις προσωπογραφίες του Οσίου βλέπουμε ένα άνθρωπο αδύναμο στο σώμα, αλλά δυνατό στο πνεύμα, πνευματικό βλέμμα του οποίου είναι σφραγισμένη από τη θεία παρουσία, και καταλαβαίνουμε ότι είναι ένας από τους ολίγους, οι οποίο στην επίγεια ζωή έφτασαν στην πλήρη και ολοκληρωτική ένωση με τον Θεό, το οποίο οι Άγιοι πατέρες χαρακτήριζαν ως θέωση.

Εν κατακλείδι ο Πρόεδρος του ΤΕΕΣ σημείωσε: «Ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ είναι ένα λαμπρό και ανέσπερο αστέρι, που λάμπει στον ουρανό της ρωσικής αγιότητας. Λάμπει σε όλους μας σήμερα, υπενθυμίζοντας ότι καλούμαστε στη ζωή του άνωθεν κόσμου και ότι πρέπει να οικοδομούμε τη ζωή μας σύμφωνα με τις Θείες εντολές και ότι δεν πρέπει να λησμονούμε για την εσωτερική ειρήνη και πνευματική γαλήνη, οι οποίες προέρχονται από τον Θεό με την πείρα της θείας επικοινωνίας μας.

Να παρακαλέσουμε τον Όσιο Σεραφείμ του Σαρώφ να μας βοηθάει να πορευόμαστε στην οδό της ζωής, εφαρμόζοντας εντολές του Θεού και μετέχοντας της αιώνιας χάριτος, η οποία δεν εκλείπει ποτέ και πάντα εκχέεται πλούσια σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος έρχεται στον Θεό με ανοιχτή καρδιά και μυαλό. Αμήν».