Το επιστημονικό συνέδριο φιλοξενήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Trinity College στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας από 16 έως 18 Ιουνίου 2010.

Φέτος συμπλήρωσε η εκατονταετηρίδα του πρώτου οικουμενικού συνεδρίου «Η ιεραποστολή στον κόσμο», το οποίο διεξάχθηκε στο Εδινβούργο το 1910. Από τότε έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές αλλαγές στις απόψεις και κηρύχθηκε η ενεργός θέση του οικουμενισμού, χάρη στην οποία έγινε εφικτή η επαναξιολόγηση των πορισμάτων της οικουμενικής κίνησης και η κριτική ερμηνεία των κατορθωμάτων και των σφαλμάτων του. Ακόμα κατά το πρώτο συνέδριο διαπιστώθηκε η πολυμορφία των θρησκευτικών παραδόσεων και πολιτισμών, όμως η επακολουθήσασα πολιτική, θεολογική και πολιτική εξέλιξη του 20 αιώνα υποχρέωσε την επανεξέταση της σημασίας και του χαρακτήρα αυτής της πολυμορφίας και έθεσε ενώπιον του χριστιανισμού ριζικά διαφορετικούς νέους σκοπούς. Ανάμεσα σε αυτούς τους σκοπούς εντάσσονται οι εξής. Πως επαναξιολογεί ο χριστιανισμός τη θέση του υπό το φως της μάχης και χαρακτηριστική για τη σύγχρονη εποχή αντιπαράθεσης μεταξύ της εκκοσμίκευσης και της θρησκευτικότητας; Ποια είναι η θεολογική απάντηση και η μαρτυρία του στο σύγχρονο δημόσιο χώρο, ο οποίος εκπροσωπείται όχι μόνο από τις πολυάριθμες γεωγραφικά και ιστορικά παραδόσεις, αλλά και προϋποθέτει τον εσωτερικό πλουραλισμό απόψεων και γνωμών; Θα γίνει η βαθμιαία μετάβαση τον 21 αιώνα από την αμιγώς χριστιανική μαρτυρία στον κόσμο προς τη διαθρησκειακή μαρτυρία;

Αυτά και άλλα θέματα αποτέλεσαν αντικείμενο των σοβαρών φιλοσοφικών και θεολογικών συζητήσεων στα πλαίσια του συνεδρίου στο Δουβλίνου όπου με την ευλογία του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνος συμμετείχε ο υπεύθυνος της Υπηρεσίας Επικοινωνίας του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας ιερέας Γεώργιος Ζαβερσίνσκυ.  Ο πατήρ Γεώργιος πραγματοποίηση ομιλία με θέμα «Πλουραλισμός και αυθεντικός διάλογος. Η ορθόδοξη μαρτυρία», όπου τόνισε ιδιαίτερα την έμφυτη για την ανθρώπινη φύση ροπή προς την κοινωνία και το διάλογο. Ο διάλογος αποκτά τον αυθεντικό χαρακτήρα στο προσωπικό επίπεδο και επαναβεβαιώνεται με την προσωπική παρουσία του Θεού.

Σύμφωνα με τον ιερέα Γεώργιο η βαθιά ριζωμένη στην αγιοπατερική ορθόδοξη παράδοση θεία αρχή της «μοναρχίας του Πατρός» αποτελεί τη βάση της ιδέας του ανθρώπου για τον Θεό. Η αρχή της προσωπικής ύπαρξης του Θεού αντικατοπτρίζεται στην ύπαρξη του ανθρώπου, ο οποίος δημιουργήθηκε κατ΄ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού. Η πολυμορφία των κουλτούρων κια των πολιτισμών δεν μπορεί να αλλοιώσει ή να καταστρέψει εντελώς στον άνθρωπο εκείνο, το οποίο του δόθηκε από τον Ίδιο το Σωτήρα, και για το λόγο αυτό ο άνθρωπος θα επιδιώκει εκείνη την κοινωνία, μέσα στην οποία αισθάνεται η παρουσία του Θεού. Για τον Ορθόδοξο χριστιανό είναι η συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία και η Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Η συνέχεια της ευχαριστιακής παράδοσης, η οποία διαφυλάσσεται ανόθευτη στην Ορθοδοξία, αυτή καθ΄εαυτή εκφράζει την αυθεντικότητα της ευχαριστιακής κοινωνίας ή διαλόγου, στη συμμετοχή στον οποίο προσκαλούνται όλοι, η πίστη των οποίων επιβεβαιώνει αυτό.

Η μαρτυρία του κόσμου για την ευχαριστιακή συνέχεια δεν απορρίπτει το σύγχρονο πλουραλισμό αλλά ταυτόχρονα δεν τον τοποθετεί στο επίκεντρο της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία παραμένει προσωπική και έχει πάνω της το σημάδι της προσωπικής ύπαρξης του Θεού. Αυτή η μαρτυρία δεν πρέπει να παύει ποτέ και σε καμία εποχή, και αυτή είναι η απάντηση, σύμφωνα με τον πατέρα Γεώργιο, την οποία ο σύγχρονος κόσμος αναμένει από τον χριστιανισμό.