Την παραμονή των Θεοφανίων, στις 18 Ιανουαρίου του 2009, ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Αρχιεπίσκοπος Βολοκολάμσκ Ιλαρίων τέλεσε τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου και αμέσως μετά την ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού των υδάτων.

Επίσης ο Σεβασμιώτατος κ. Ιλαρίων κήρυξε το θείο λόγο, όπου υπενθύμισε στο εκκλησίασμα ότι στην αρχαία Εκκλησία ήταν μια η εορτή, η οποία συμπεριελάμβανε μέσα της την ανάμνηση της ελεύσεως του Σωτήρα στον κόσμο και τη Βάπτισή Του στον Ιορδάνη ποταμό από τον Ιωάννη.

Μέχρι το Δ΄ αι. είχαν διαμορφωθεί δυο διαφορετικές εορτές: τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνια. «Όμως μεταξύ των δυο εορτών διατηρείται ένας στενός δεσμός, και δεν είναι τυχαίο ότι ολόκληρη την περίοδο που μεσολαβεί μεταξύ των Χριστουγέννων και Θεοφανίων αποκαλείται Άγιες Ημέρες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις ακολουθίες και των δυο εορτών πολλά είναι τα θέματα, τα οποία μοιάζουν μεταξύ τους, ακόμα η ίδια η δομή των ακολουθιών των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων είναι η ίδια».

Ακόμα ο Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων τόνισε:
«Την εορτή των Θεοφανίων αναπολούμε πως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήρθε στον Ιορδάνη για να καταδυθεί μαζί με άλλους ανθρώπους μέσα στα ύδατα του. Όμως εάν οι άλλοι καταδύθηκαν για να λουστούν και να καθαριστούν από τις αμαρτίες τους, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Οποίος δεν είχε ανάγκη από την κάθαρση, διότι δεν είχε καμία αμαρτία, καταδύθηκε στον Ιορδάνη για να αγιάσει τα ύδατά του και να τα ποτίσει με τη θεία χάρη Αυτού. Από τότε στην Εκκλησία καθιερώθηκε η παράδοση αγιασμού των υδάτων την παραμονή και την ημέρα της εορτής των Θεοφανίων…».

Επίσης ο Πρόεδρος του ΤΕΕΣ πρόσθεσε ότι ο Κύριος κατέβηκε στα ύδατα του Ιορδάνη για να καταποντίσει το σκοτάδι των αμαρτιών μας, για να μας χαρίσει την πηγή ιαμάτων. Από μας ο Κύριος θέλει μόνο να μετανοούμε για τις αμαρτίες μας και να αναθέτουμε όλες τις προσδοκίες μας στον Θεό.

Τέλος, ο Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων ευχήθηκε ώστε το Αγίασμα αυτό «να είναι για μας η πηγή ιαμάτων και η πηγή ύδατος ἁλλομένου εἱς ζωήν αἰὠνιον»(Ιω. 4. 14).