Την παραμονή της εορτής της εικόνας της Παναγίας Πάντων θλιβομένωνη χαρά, στις 5 Νομεβρίου 2011, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείυ Μόσχας τέλεσε την αγρυπνία στον ομώνυμο Ναό της Μόσχας. Στην ομιλία του στο εκκλησίασμα ο Ιεράρχης τόνισε ότι κάθε Ιερός Ναός, όπου ο Θεός έρχεται να συναντήσει τον άνθρωπο, όπου είναι έντονη η παρουσία της Θείας χάριτος και  όπου οι άγιοι Άγγελοι προσεύχονται μαζί μας στις ακολουθίες, όπου παρίσταται η Υπεραγία Θεοτόκος, προσευχόμενη και σκεπάζοντάς μας με το μαφόριό Της, και όπου οι χορείες των αγίων είναι παρόντες μαζί μας, και όπου όλοι οι απ΄αιώνος τελευτήσαντες Ορθόδοξοι χριστιανοί προσεύχονται μαζί με τους ζωντανούς.

«Ταυτόχρονα υπάρχουν ιδιαίτερη Ναοί, οι οποίοι αξιώθηκαν να φιλοξενούν μεγάλα ιερά κειμήλια. Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται και ο δικός μας Ιερός Ναός, ο οποίος με ευδοκία της Παναγίας Θεοτόκου είναι σπίτι της θαυματουργού της εικόνας Πάντων θλιβομένων η χαρά. Χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι προστρέχουν στην Θεοτόκο για να προσευχηθούν στην Υπεραγία Βασίλισσα και Δέσποινα για τις ανάγκες, συμφορές και λύπες τους, για να λάβουν παρηγοριά στις θλίψεις τους, για να βρουν στο πρόσωπο της Παναγίας στοργική Μητέρα, η Οποία εισακούει τις δεήσεις του κάθε ανθρώπου και του βοηθά στην πορεία της ζωής του».

Τι σημαίνει η χαρά; Είναι ένα συναίσθημα, το οποίο σπανίως αισθάνονται οι άνθρωποι. Η χαρά έρχεται όταν βιώνουμε κάτι καλό ή όταν απλά έχουμε διάθεση. Και πόσοι είναι εκείνοι, οι οποίοι ζούνε πολύ καιρό χωρίς να βλέπουν χαρές και δεν είναι τόσο πετυχυμένοι στη ζτή τους όσο ήθελαν.

Η χαρά που μας προφέρει η Παναγία, η παρηγοριά Της μέσα στις θλίψεις, ξεχωρίζει από μια γήινη χαρά, η οποία έρχεται και παρέρχεται. Η χαρά της Παναγίας έρχεται και μένει μαζί μας υπό τον όρο ότι ζούμε μια πλήρη εκκλησιαστική ζωή, προσευχόμαστε στον Κύριο και την Παναγία, μετέχουμε των Μυστηρίων, εξομολογούμαστε και κοινωνάμε. Δεν λείπουν βέβαια οι θλίψεις και οι ασθένειες από τη ζωή μας τότε, αλλά αποκτάμε ειδικές εσωτερικές δυνάμεις, όχι ανθρώπινες, αλλά εκείνες, τις οποίες μας στέλενει ο Κύριος με τις πρεσβείες της Παναγίας.

«Να προσευχόμαστε στην Παναγία για τον εαυτό μας, τους δικούς μας, τους γονείς μας, τους αδελφούς και αδελφές, τα παιδιά και τα εγγόνια, για τους γνωστούς μας, και να παρακαλάμε την Παναγία να παρηγορήσει κάθε τεθλιμμένο, να σκουπίσει κάθε δάκρυ, ώστε ο κάθε άνθρωπος να Την έχει στοργική Μητέρα, στην Οποία μπορεί να προστρέχει κάθε μέρα και κάθε ώρα με προσευχή και ελπίδα ότι θα βοηθηθεί», έκλεισε ο Ιεράρχης.