Στις 13 Ιουλίου 2020 ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας προέβη σε δήλωση, καλώντας τις πολιτειακές Αρχές του Μαυροβουνίου να ακυρώσουν το νόμο, που καθιερώνει διακρίσεις και επέφερε διαίρεση και διχασμό στην κοινωνία του Μαυροβουνίου, να παύσουν τις διώξεις κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας και να σταματήσουν τις απόπειρες δημιουργίας αντί αυτής κάποιας άλλης εκκλησιαστικής δομής.

Με πόνο πληροφορούμαι τα γεγονότα στο Μαυροβούνιο, όπου γίνονται εκτεταμένες και σκόπιμες διώξεις της κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Προ εξαμήνου υιοθετήθηκε ένας νόμος, που εισάγει διακρίσεις και αποβλέπει στην εθνικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, πρωτίστως των ναών και των μονών. Ηχούν υποσχέσεις ότι θα δημιουργηθεί μια «αυτοκέφαλος εκκλησία» με συμμετοχή επιτόπιων σχισματικών.

Η πίεση προς τους πιστούς διαρκώς εντείνεται. Οι διαδηλώσεις τους με συμμετοχή πολλών χιλιάδων καταδεικνύουν ότι δεν μπορούν και δεν θέλουν να υπομένουν πλέον. Η έλλειψη σεβασμού προς την ιεροσύνη και ο δημόσιος εξευτελισμός του κλήρου από εκπροσώπους της πολιτικής εξουσίας κατέστη πλέον κανόνας. Και όλα αυτά σε μία χώρα, που οφείλει στην Εκκλησία την εμφάνισή της ως κράτους, στην ιστορία της οποίας υπήρξε περίοδος πολλών αιώνων, όπου ο Μητροπολίτης ήταν φορέας όχι μόνον της εκκλησιαστικής, αλλά και της κοσμικής εξουσίας! Οι συλλήψεις και οι ανακρίσεις κατέστησαν πλέον καθημερινή πραγματικότητα για τους ιεράρχες, τους κληρικούς και το λαό. Ορισμένοι εξ αυτών έφθασε να υποστούν φυλάκιση σε κρατητήρια της αστυνομίας, άλλοι αναγκάζονται εσπευσμένως να εγκαταλείψουν τη χώρα κατόπιν απαιτήσεως των Αρχών.

Οι άνθρωποι δεν το κρύβουν: το ζήτημα της τύχης της Εκκλησίας και της κληρονομιάς της είναι για αυτούς το κύριο. Είναι υπεράνω κάθε νόμου και διατάξεως. Εκφράζονται υπέρ της Εκκλησίας εκατοντάδες στρατιωτικοί και ιατροί, παιδαγωγοί και νομικοί. Κάθε ένας εξ αυτών απειλείται με διακρίσεις. Αλλά κανένας τους δεν αποκλίνει της οδού του ομολογιακού αγώνα.

Καλώ τις πολιτικές Αρχές του Μαυροβουνίου να ακυρώσουν το νόμο, που επιβάλλει διακρίσεις, επέφερε διχασμό και διαίρεση στην κοινωνία του Μαυροβουνίου, να παύσουν τους διωγμούς κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να σταματήσουν τις απόπειρες δημιουργίας αντί αυτής κάποιας άλλης εκκλησιαστικής δομής. Ο κυβερνήτης ενός κοσμικού κράτους δεν μπορεί να δημιουργεί Εκκλησία. Δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να υπάρξουν λόγοι, οι οποίοι θα δικαιολογούσαν επιβουλές της Πολιτείας στα παλλαϊκά ιερά σεβάσματα, που διαφυλάττει η Εκκλησία.

Μπορούμε να δούμε τους πικρούς καρπούς μιας τέτοιας πολιτικής στην Ουκρανία, όπου απέτυχε η απόπειρα «ενώσεως του λαού» διά της συστάσεως μιας νέας «τοπικής εκκλησίας». Αυτός ο τυχοδιωκτισμός μόνον εμβάθυνε το σχίσμα και επέφερε ταλαιπωρίες σε εκατομμύρια ορθοδόξους Ουκρανούς. Δεν εκπλήσσει το γεγονός, ότι αυτός και έθεσε τέλος στην πολιτική σταδιοδρομία του εμπνευστή του εν λόγω σχεδίου.

Οι θερμές μου προσευχές είναι με τους ορθοδόξους ιεράρχες και κληρικούς του Μαυροβουνίου, με τον ευλαβή λαό του, ο οποίος συνδέεται με μακραίωνους δεσμούς ενότητας στην πίστη με τους λαούς της γης των Ρως. Τίποτε δεν μπορεί να κλονίσει αυτήν την ενότητα και κανένας διωγμός δεν θα κατορθώσει να κάμψει τη σταθερή θέληση του λαού να υπερασπισθεί την Αγία Ορθοδοξία. Γνωρίζω, ότι οι αδελφοί μας από την ένδοξη αυτή χώρα ενθυμούνται τα λόγια του Σωτήρος Χριστού, που ενδυνάμωναν τις καρδιές των ηρωικών προγόνων τους και απευθύνονται τώρα προς αυτούς τους ίδιους: Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον (Ιω. 16. 33).