Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, σεβαστοὶ Πρεσβύτεροι καὶ Διάκονοι, Ὁσιώτατοι Μοναχοί καὶ Μοναχαὶ, ἀδελφοί ἀγαπητοί,

Κατὰ τὴν ἁγίαν νύκτα ταύτην ἀπευθύνω πρὸς ὅλους σᾶς ἐγκάρδιον χαιρετισμὸν καὶ ὁλοψύχως συγχαίρω διὰ τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως: τὴν ἑορτὴν τῆς πληρώσεως τῶν ἀρχαίων ἐπαγγελιῶν τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τὴν ἑορτὴν τῆς ἀνεκδιηγήτου ἀγάπης τοῦ Δημιουργοῦ πρὸς τὴν δημιουργίαν Αὐτοῦ, τὴν ἑορτὴν ἐλεύσεως εἰς τὸν κόσμον τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ – Μεσσίου.

Πολλὰ εἰπώθησαν ὑπὸ τῶν Ἁγίων πατέρων διὰ μέσου τῶν αἰώνων περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Ἐνσαρκώσεως. Καὶ σήμερον ἐμεῖς, ὅπως καὶ οὗτοι πρότερον, ἐνωτιζόμενοι τὰ τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσευχῶν καὶ ὑμνῳδιῶν, μεθ’ἱερᾶς εὐλαβείας προσέχομεν τὴν Ἁγίαν Γραφὴν, τὴν ἱστοροῦσαν τὸ ἔνδοξον γεγονὸς τοῦτο, καὶ δέν παύομεν ἐκπληττόμενοι τοῦ ἐξαισίου θαύματος τούτου.

Ἀναλογιζόμενος τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος γράφει χαρακτηριστικῶς: «Ὁ Θεὸς, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον,<…> ἕνωσε τὴν θείαν μετὰ τῆς ἀνθρωπίνου φύσεως, ἵνα ὁ ἄνθρωπος θεός γένηται καὶ ἐν τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, τὸν θεὸν κατά χάριν γενομένῳ, μυστικῶς σκηνώσῃ ἡ Ἁγία Τριὰς» (Λόγος Ι’).  Ἐνῶ ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος  οὕτω λέγει περὶ τῆς Θείας Ἐνσαρκώσεως: «Νῦν ἡ Θειότης ἐσφραγίσθη ὑπὸ ἀνθρωπότητος, ἵνα η ἀνθρωπότης καλλωπισθῇ διὰ τῆς σφραγίδος τῆς Θειότητος» (Ὕμνοι τῶν Χριστουγέννων).

Ἀφουγκραζόμενοι τὰ σοφὰ ρήματα ταῦτα, ἄς ἐρωτηθῶμεν: πῶς νά καλλωπισθῶμεν διὰ τῆς θείας σφραγίδος ταύτης; Πῶς νά πετύχωμεν τὸ καθ’ὁμοίωσιν, εἰς τὸ ὁποίον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου καλοῦνται οἱ ἄνθρωποι; Πῶς νά ζήσωμεν προκειμένου νά μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ἡμῖν (Γαλ. 4.19); Ἀπλη εἶναι ἡ ἀπάντησις: νά ἀκολουθήσομεν τὰς ἐντολὰς τοῦ Σωτῆρος. Μὲ τὸν Ἀπόστολον Παύλον προτρέπω πάντας ὑμᾶς, ἀγαπητοὶ μου: «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6.2). Ἐν τῇ ἀγάπῃ ὑμῶν καλύπτητε τὸ πᾶν καὶ οὕτως εὐρήσητε εἰρήνην καὶ γαλήνην ψυχῆς. Ἐν τῇ μεγαλοψυχίᾳ ὑμῶν ἐπιδεικνύητε  συγκατάβασιν πρὸς πάντας καὶ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν θά πρυτανεύσῃ ἡ χαρὰ, τὴν ὁποίαν «οὐδεὶς αἴρει ἀφ‘ ὑμῶν» (Ἰω. 16.22). «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν» (Λουκ. 21.19) καὶ θά κληρονομήσετε τὴν αἰώνιον ζωὴν.

Πόσον σημαντικὸν εἶναι ἡμεῖς οἰ χριστιανοὶ, ὄχι μόνον νά ἐνθαρρύνωμεν τοὺς ἄλλους νά ἐφαρμόσουν τὰ ὑψηλὰ ἠθικὰ ἰδεώδη, ἀλλὰ και οἱ ἴδιοι ἀγωνιζόμενοι νά κάμνωμεν ταῦτα πραγματικότητα τῆς καθημερινῆς ἡμῶν ζωῆς καὶ πρωτίστως διὰ τῆς διακονίας τῶν πλησίον. Καὶ τότε, ἐλέῳ Θεοῦ, θά ἔχωμεν τοὺς ἀληθινοὺς καρποὺς τοῦ πνεύματος: ἀγάπην, χαράν, εἰρήνην, μακροθυμίαν, χρηστότητα, ἀγαθωσύνην, πίστιν, πρᾳότητα, ἐγκράτειαν (Γαλ. 5.22-23).

«Κατανοῶμεν ἀλλήλους εἰς παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων» (Ἐβρ. 10.24). Δι’ἀντιμετωπίσεως τῶν συγκρούσεως καὶ τῶν διαιρέσεων κατὰ πλέον πειστικὸτερον τρόπον κηρύττομεν πρὸς τὸν κόσμον τὸν Γεννηθέντα Σωτήρα καὶ ἐμπράκτως μαρτυροῦμεν τὸ ὑπέροχον κάλλος καὶ πνευματικὴν δύναμιν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.

Εἰσήλθομεν εἰς τὸ ἔτος 2017. Μία ἀκριβῶς ἑκατονταετία μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἤλλαξαν ριζικῶς τὴν ζωὴν τῆς Ρωσσίας, μιᾶς μεγάλης πολυεθνικῆς χώρας, καὶ ἔριξαν ταύτην εἰς παραφροσύνην τοῦ εμφυλίου, ὅτε τέκνα ἐπανέστησαν ἐπὶ γονεῖς καὶ ὁ ἀδελφὸς ἐστράφη κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ. Αἱ ἐπακολουθήσασαι ἐκεῖναι ἀπώλειαι καὶ θλίψεις, διὰ τῶν ὁποίων διῆλθε ὁ λαὸς μας, ἐπροκαθορίσθησαν ἐν πολλοῖς ὑπὸ τῆς καταστροφῆς τῆς χιλιετοῦς κρατικῆς ὑποστάσεως καὶ τῆς μάχης κατὰ τῆς θρησκευτικῆς πίστεως τῶν ἀνθρώπων μὲ ἀποτέλεσμα τὸ βαθὺ ῥῆγμα εἰς τὴν κοινωνίαν.

Μετὰ δέους καὶ εὐλαβείας ἀναπολοῦμεν τὸν ἀγῶνα τῶν Νεομαρτύρων καὶ τῶν Ὁμολογητῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, διὰ τῶν πρεσβειῶν τῶν ὁποίων, πιστεύομεν, ὅτι δέν ἐγκατέλειψεν ὁ Θεὸς τὸν λαὸν μας καὶ ἐνεδυνάμωνε τοῦτον πρὸς ἐπιτέλεσιν μεγάλων κατορθωμάτων τόσον εἰς τὸ πεδίον ἐργασίας, ὅσον καὶ εἰς τὸ πεδίον μάχης, τὰ ὁποῖα ἐστέφθησαν μὲ τὴν νίκην εἰς τὸν πλέον φοβερώτερον πάντων τῶν πολέμων, μὲ τὴν ἐπανοικοδόμησιν τῆς χώρας, μὲ τὰ προκαλοῦντα τὸν θαυμασμὸν ἐπιτεύγματα.

Ὀφείλομεν τὴν εὐγνωμοσύνην εἰς τὸν Κύριον διὰ τὴν ἀνάδειξιν θαύματος παντὶ τῷ κόσμῳ, δηλαδὴ τὴν ἀναζωογόνησιν πίστεως καὶ εὐλαβείας τοῦ λαοῦ μας, διὰ τὴν ἀναστήλωσιν τῶν κατεστραμμένων ἱερῶν σεβασμάτων, διὰ τοὺς νέους Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τὰς Μονὰς, ἡ ἴδια ἡ κατασκευὴ τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ ὁρατὸν σημεῖον τῶν βαθειῶν ἀλλαγῶν εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων.

Κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας εἰς τὴν ζωὴν μας ἀντιμετωπίσαμεν καὶ ἐξακολουθοῦμεν νά ἀντιμετωπίσωμεν καὶ σήμερον ἀρκετὰς δυσκολίας καὶ δοκιμασίας. Καὶ ὅμως ταῦτα πάντα ἔχουν πρόσκαιρον χαρακτῆρα καὶ ἐπομένως οὐδόλως φοβίζουν. Ἡ πεῖρα τοῦ παρελθόντος αἰῶνος μᾶς ἔχει διδάξει πολλὰ καὶ ἀκόμη ἔχει νά προειδοποιήσῃ διὰ πολλά.

Πορευθοῦμεν, λοιπὸν, ἀφόβως τὴν ὁδὸν τῆς σωτηρίας, διότι μεθ’ἡμῶν ὁ Θεὸς. Ἐνδυναμούμεθα ἐν τῇ πίστει, διότι μεθ’ἡμῶν ὁ Θεὸς. Στηριζόμεθα ἐν ἐλπίδι, διότι μεθ’ἡμῶν ὁ Θεὸς. Αὐξανόμεθα ἐν ἀγάπῃ καὶ ποιήσωμεν ἔργα ἀγαθὰ, διότι μεθ’ἡμῶν ὁ Θεὸς.

Τὴν πάσαν ἐλπίδα μας ἀναθῶμεν εἰς τὸν Κύριον, διότι Οὗτος εἶναι «ὁ Θεὸς ὁ μέγας, ὁ αἰώνιος» (Ἡσ. 26.4) καὶ καθὼς μαρτυρεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία» (Πραξ. 4.12). Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ ἄς φωτίζῃ πάντοτε τὴν ἐπίγειον μας πορείαν καὶ ἡ πορεία αὕτη ἄς μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, τὴν ἡτοιμασμένην ὑπὸ τοῦ Κυρίου τοῖς ἀγαπώσιν Αὐτὸν.

Τῷ πνεύματι χαιρόμενος σήμερον μετὰ πάντων ὑμῶν, τῶν κατοικούντων ἐν διαφόροις χώραις, πόλεσι καὶ κώμαις, ἀλλὰ συγκροτούντων τὴν μίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, θά ἤθελον νά εὐχηθῷ εἰς ἕνα ἕκαστον ὑμῶν ὅπως ἔχητε ὑγείαν κατ’ἄμφω, εἰρήνην ἐν ταῖς οἰκογενείαις ὑμῶν καὶ κάθε ἐπιτυχίαν εἰς τὰ ἔργα. Εἴθε ὁ Γεννηθεὶς ἐν Βηθλεὲμ Κύριος καὶ Σωτὴρ νά παράσχῃ εἰς ἕνα ἕκαστον ἡμῶν εὐκαιρίαν μὲ ἀνανεωμένας δυνάμεις καὶ μὲ ὅλην τὴν καρδίαν νά αἰσθανθῶμεν τὴν παρουσίαν Αὐτοῦ εἰς τὴν ζωὴν μας.

Ἀμὴν.

† ὁ Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν

Κύριλλος

Μόσχα,

Χριστούγεννα, 2016/2017

στις άλλες γλώσσες: