Σε τακτική της συνεδρίαση συνήλθε στο ιστορικό κτήριο της Αγιωτάτης Διοικούσης Συνόδο στην Αγία Πετρούπολη στις 29 Μαΐου 2013 η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, προεδρεύοντος του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κυρίλλου.

Τα μόνιμα μέλη της Ιεράς Συνόδου είναι: οι Μητροπολίτες Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Βλαδίμηρος, Αγίας Πετρουπόλεως και Λάντογκας Βλαδίμηρος, Μινσκ και Σλουτσκ Φιλάρετος, Κρουτίτσης και Κολόμνας Ιουβενάλιος, Κισινέφ και πάσης Μολδαβίας Βλαδίμηρος, Αστανάς και Καζαχστάν Αλέξανδρος, Τασκένδης και Ουζμπεκιστάν Βικέντιος Σαράνσκ και Μορδοβίας Βαρσανούφιος, Πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου Μόσχας και Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. Για να συμμετάσχουν στις συνεδριάσεις της θερινής περιόδου (Μάρτιος –Αύγουστος) 2013 προσεκλήθησαν επίσης ο Μητροπολίτης Ροστώφ και Νοβοτσερκάσκ Μερκούριος, ο Αρχιεπίσκοπος Βερολίνου, Γερμανίας και Μεγάλης Βρετανίας Μάρκος, ο Αρχιεπίσκοπος Βίτεμπσκ και Όρσα Δημήτριος, ο Αρχιεπίσκοπος Ρόβνο και Οστρόγκ Βαρθολομαίος, ο Επίσκοπος Ουλάν – Ουντέ και Μπουργιατίας Σαββάτιος.

Κηρύσσοντας την έναρξη των εργασιών της Ιεράς Συνόδου ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος προσφώνησε τους Συνοδικούς Αρχιερείς και μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Καλοσωρίζω όλα τα μέλη της Ιεράς Συνόδου στην τακτική συνεδρίαση στο ιστορικό χώρο της Αγιωτάτης Διοικούσης Συνόδου, όπου οι ευλαβείς πρόγονοί μας συμμετείχαν στη λήψη σημαντικότερων αποφάσεων, που αφορούσαν στην Εκκλησία και την Πατρίδα.

Πάντα αισθάνουμε ιδιαιτέρως ευρισκόμενος σε αυτούς τους χώρους και η ίδια η διεξαγωγή της συνεδριάσεως της Ιεράς Συνόδου μου δημιουργεί πολλές σκέψεις: «Ήταν ανάγκη να διαλυθούν τα πάντα; Ήταν ανάγκη να εξολοθρευθούν τόσοι άνθρωποι, να καταστραφούν τόσα  ώστε να χρειασθεί τεράστια ενέργεια να τα αναστηλώσουμε, όταν όλα, ελέω Θεού, επανέρχονται στις πηγές τους;»

Παρόμοιες σκέψεις πέρασαν από τα μυαλά πολλών από εμάς, που συμμετείχαμε στα εγκαίνια του Ιερού Ναού του Σωτήρος Χριστού. Ένας εκ των Αρχιερέων της Ρωσικής Υπερορίου Εκκλησίας, που καθόταν δίπλα μου τότε, είπε: «Ήταν ανάγκη να τα κάνουν όλα αυτά οι άνθρωποι; Σαν τα παιδιά που απλώνουν το χεράκι τους προς τη φωτιά και έως ότου πάθουν έγκαυμα δεν ησυχάσουν παρ΄όλες τις προτροπές των γονέων».

Η Εκκλησία είναι φορέας της ιστορικής μνήμης σε αντίθετη με κάθε άλλο κοινωνικό θεσμό. Και όμως δεν είναι ένας απλός λογικός φορέας της μνήμης. Η μνήμη γι΄αυτή είναι μέρος της παραδόσεως, της Ιεράς Παραδόσεως, όπου δεν εντάσσονται μόνο η καταγραφή των γεγονότων, αλλά και η πνευματική τους ερμηνεία. Γι΄αυτό πρέπει σήμερα να πούμε στο λαό μας ανοιχτά εκείνο, το οποίο πρέπει πάσῃ θυσίᾳ να αποφύγουμε και ποια οδό να ακολουθούμε προκειμένου να προοδεύει η χώρα, να μην διολισθαίνει, ούτε να αποκλίνει, βυθιζόμενη στο σκοτάδι.

Είναι ανάγκη να ευχαριστούμε τον Κύριο για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Πατρίδα μας, για την αναγέννηση της πίστεως και της Εκκλησίας. Με τον όρο «Πατρίδα» εννοώ όλη την ιστορική Ρωσία και τη σύγχρονή Ρωσία, Λευκορωσία, Ουκρανία, Μολδαβία και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, όλες δηλαδή τις περιοχές, όπου διακονεί η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας. Πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Κύριλλο και από την άλλη πλευρά να συνεχίσουμε τις προσευχές και τις προσπάθειές μας ώστε να ειναι ευθεία η πορεία του λαού μας προκειμένου να μας οδηγήσεί στην επίτευξη των σκοπών με την ευλογία του Θεού.

Ευχαριστώ τα μέσα γενικής ενημερώσεως για την προσοχή».