Τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων Θλιβομένων η Χαρά Μόσχας τέλεσε στις 7 Μαΐου 2013, την Τρίτη, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. Ληξάσης της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η λιτανεία των εκόνων πέριξ του Ιερού Ναού.
Αμέσως μετά ο Ιεράρχης κήρυξε το θείο λόγο, όπου μεταύ άλλων ανέφερε:
«Κατά τις ημέρες της Διακαινησίμου η Θεία Λειτουργία τελείται καθημερινώς και δεν κλίνουμε τις Ωραίες Πύλες σε ένδειξη του ότι η Βασιλεία των Ουρανών είναι ανεωγμένη σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος επιθυμεί να ακολουθήσει τον Χριστό.
Σήμερα κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ακούσαμε την εκ του κατά Λουκά Ευαγγελική περκοπή, η οποία εντός εκκλησιαστικού ενιαυτού αναγινώσκεται επανειλημμένως στον όρθρο της Κυριακής, για του μαθητές, οι οποίοι πορεύθηκαν στο χωριό Εμμαούς αμέσως μετά την Ανάσταση του Χριστού και κθ΄οδόν συνάντησαν έναν πεζό». Οι μαθητές δίσταζαν μη ξέροντας τι να κάνουν και τι τους έμελλε να γίνει.
Αυτός ο Πεζός, τον οποίον δεν κατάλαβαν ότι ήταν αναστημένος Ιησούς, άρχισε να τους μιλά όλα όσα έλεγε κατά την επίγεια του ζωή, δηλαδή, ότι ήταν σχέδιο του Θεού να έλθει ο Χριστός στον κόσμο και να σώσει τον άνθρωπο…Η ευαγγελική διοίγηση μας περιγράφει όσα συνέβαιναν στις ψυχές και τις καρδιές των μαθητών του Σωτήρος μετά το θάνατο και την ανάστασή Του. Όταν οι πρώτοι που είδαν τον αναστημένο Κύριο άρχισαν να το αναφέρουν, δεν τους πίστευαν οι υπόλοιποι σαν τον Θωμά: «Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω» (βλ. Ιω. 20. 25).
Τρόπον τινά αυτό είναι φυσικό για τον άνθρωπο, ο οποίος θέλει να τα βεβαιωθεί όλα μόνος του…Οι μεγάλοι είναι τρόπον τινά σαν τα παιδιά, που θέλουν να τα αγγίξουν, να δουν και να δοκιμάσουν μόνοι τους. Μόνο τότε πιστεύουν στο λόγου το αληθές. Να το διατί άλλη φορά το κήρυγμά μας συναντάει εμπόδια στην πορεία του προς τις καρδιές των ανθρώπων.
Δεν υπάρχει μηχανισμός να κεντρίσουμε στους ανθρώπους την πεποίθηση στο ότι η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ένα θρύλος ή μύθος, ούτε ένα ωραίο παραμύθι του παρελθόντος, αλλά η πραγματικότητα, η οποία αφορά στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Ο Κύριος είναι Εκείνος, ο οποίος οδηγά τον άνθρωπο, ο οποίος χωρίς ίσως να το καταλαβαίνει και πολύ, ξαφνικά αισθάνεται ότι η καρδιά του αρχίζει να φλέγεται και να ανταποκρίνεται σε όσα ακούει και βλέπει μέσα στην Εκκλησία.
Ο πλέον αποτελεσματικότερος τρόπος να πιστεύσει ο άνθρωπος στην Ανάσταση του Χριστού και να τον γνωρίσει είναι η μετάληψη των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι δυο μαθητές αναγνώρισαν τον Κύριο και Σωτήρα τους στην «κλάση» του άρτου.
Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι το πλέον ισχυρότερο και αποτελεσματικότερο μέσο στο ιεραποστολικό μας κήρυγμα. Όταν η Εκκλησία ήταν υπό διωγμό με κάθε απαγόρευση του φιλανθρωπικού, του ιεραποστολικού, του κοινωνικού και άλλους είδους έργου, το μόνο που απέμεινε στη διάθεση της Εκκλησίας ήταν η Θεία Ευχαριστία, την οποία τελούσαν εκείνοι οι ολίγοι άνθρωποι, που δεν κλονίσθησαν, με τους ολίγους εν ζωή ιερείς. Η Ευχαριστία ήταν εκείνη, η οποία κράτησε την Εκκλησία εκείνη την χαλεπή και μακρόχρονη περίοδο.
Κατά τις ημέρες του Πάσχα χαιρόμαστε για την Ανάσταση του Χριστού. Ζούμε σύμφωνα με τα του Σωτήρος: «Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος πενθεῖν ἐφ᾿ ὅσον χρόνον μετ᾿ αὐτῶν ἐστιν ὁ νυμφίος» (Ματθ. 9.15).
«Αυτές τις ημέρες ο Νυμφίος της Εκκλησίας είναι παρών μαζί μας με ένα ιδιαίτερο τρόπο, και όσοι μπορούν και επιθυμούν και έχουν δυνάμεις και χρόνο, ελάτε στην Εκκλησία να μεταλάβετε των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων, να ενωθείτε με το Χριστό και τότε ο Κύριος, όπως και σ΄εκείνους τους μαθητές που δίσταζαν και αμφέβαλλαν, θα μας ανοίγει και σε μας τους ψυχικούς και πνευματικούς μας οφθαλμούς, θα μας δίδει μια σταθερή πίστη και πεποίθηση ότι ανέστη και διά της Αναστάσεώς Του νίκησε το θάνατο, και ότι διά των Παθών, του Θανάτου και της Αναστάσεώς Του λύτρωσε όλο το ανθρώπινο γένος και μας χάρισε τη Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν».