Την επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως του αειμνήμστου Πατριάρχου Αλεξίου Β΄, την τέταρτη επέτειο της κοιμήσεώς του, στις 5 Δεκεμβρίου 2012, τέλεσε στο παρεκκλήσιο του Ευαγγελισμού του Ιερού Καθεδρικού Ναού Θεοφανείων Ελόχοβο Μόσχας τέλεσε ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλος.
Την ακολουθία παρέστησαν προσευχόμενοι ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, ο Αρχιεπίσκοπος Ίστρας Αρσένιος, πρώτος βοηθός Επίσκοπος του Πατριάρχου στην πόλη της Μόσχας, ο Αρχιεπίσκοπος Βερεγιάς Ευγένιος, Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, ο Επίσκοπος Γκάτσινας Αμβρόσιος, Πρύτανης των Θεολογικών Σχολών Αγίας Πετρουπόλεως, ο Επίσκοπος Πετεργκόφ Μαρκέλλος, ο Επίσκοπος Σολνετσνογκόρσκ Σέργιος Διευθυντής της Διοικητρικής Γραμματείας του Πατριαρχείου Μόσχας και πολλοί άλλοι.
Μετά το πέρας της ακολουθίας ο Αγιώτατος Πατριάχης Κύριλλος πραγματοποίησε σύντομη ομιλία, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Σήμερα αναμιμνησκόμεθα της τετάρτης επετείου της μακαρίας κοιμήσεως του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Αλεξίου.
Περνάνε γρήγορα τα χρόνια, και τεράστιο αυτό το διάστημα, το οποίο μας χωρίζει ήδη από το γεγονός εκείνο, είναι γεμάτο ήδη νέα σε σύγκριση με την εποχή εκείνη προβλήματα, δυσκολίες, ανησυχίες. Και όσο πιο ξεκάθαρα γίνονται οι συνθήκες της εποχής, τόσο βαθύτερα αντιλαμβάνεσαι ότι κάθε εποχή είχε τις δικές τις θλίψεις, τις δυσκολίες και τις ανησυχίες. Εάν μιλήσουμε για την ιστορία της Εκκλησίας, όλα για όσα προβληματίζεται η Εκκλησία και ο λαός, αφορά άμεσα τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας, δηλαδή τον Πατριάρχη. Και ο μακαριστός Πατριάρχης δεχόταν δίπλα στην καρδιά του και τις χαρές και τις λύπες του λαού μας, και τις χαρές και τις δυσκολίες τις οποίες διερχόταν η Εκκλησία μας.
Κρίμασι Θεού ανεδείχθη ο Προκαθήμενος την εποχή της απελευθερώσεως της Εκκλησίας από την αιχμαλωσία διαρκείας εβδομήντα και πλέον ετών. Η Εκκλησία ελευθερωνόταν, αποκτούσε νέες δυνατότητες για την οργάνωση του βίου της καθώς και για τη συνεργασία με τον γύρω κόσμο. Ήταν εποχή κρίσιμων αποφάσεων, οι οποίες έθεταν μια συγκεκριμένη παράδοση για πολλά χρόνια, πράγμα το οποίο είναι σημαντικό για την Εκκλησία…
Δεόμεθα του Κυρίου υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του κεκοιμημένου δούλου Αυτού Πατριάρχου Αλεξίου, μετ΄ευγνωμοσύνης για όλα όσα έπραξε και όσα υπό την καθοδήγησή του έπραξε η Εκκλησία μας. Να ενθυμούμεθα πάντα στις καρδιές μας τον Αγιώτατο Πατριάρχη. Αυτή η μνήμη να συνοδεύεται από την προσευχή προς τον Κύριο, για να δεχθεί τη ψυχή του δούλου Αυτού στην ουράνια Βασιλεία. Αιωνία αυτού η μνήμη. Αμήν».