Τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων τέλεσε την εορτή των εν τη λίμνῃ Σεβαστείας Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, στις 22 Μαρτίου 2012, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. Σημειωτέον ότι η Λειτουργία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου του Πατριαρχικού Μετοχίου Τσερνίγκοβ της Μόσχας.

Κατόπιν ευλογίας του Προκαθημένου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας από το έτος 2010 στο αρχιτεκτονικό συγκρότημα του Μετοχίου στεγάζονται αίθουσες του Πανεκκλησιαστικού Τμήματος Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Σπουδών Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος.

Επίσης συλλειτούργησαν ο αντιπρύτανης του Τμήματος πρωθιερέας Βλαδίμηρος Σμάλι, ο Γραμματέας του Επιστημονικού Συμβουλίου της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας Ηγούμενος Αδριανός Πάρσιν, κληρικοί υποψήφιοι μεταπτυχιακοί φοιτητές και διδάκτορες.

Επίσης παρέστη συμπροσευχόμενος ο Διευθυντής του Εκκλησιαστικού Επιστημονικού Κέντρου «Ορθόδοξη εγκυκλοπαίδεια» κ. Σ. Κραβέτς.

Μετά το πέρας της Λειτουργίας ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας κήρυξε το θείο λόγο όπου αναφέρθηκε στη σημασία της διακονίας του Θεού.

«Στην ευαγγελική περικοπή ακούσαμε την παραβολή του Κυρίου για το πως οι άνθρωποι με διαφορετικού τρόπους και τον διαφορετικό καιρό έρχονται στο Θεό. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι έρχονται στον Κύριο και στην Εκκλησία του Χριστού στη βρεφική ή στην παιδική ηλικία χάρη στους γονείς τους. Υπάρχουν και όσοι στρέφονται προς τον Θεό στην ώριμη ηλικία με σοφία, που έχουν αποκτήσει από την εμπειρία της ζωής τους. Έτσι ήταν πάντα στην Εκκλησία, διότι ο Κύριος μέσα από μυστικές οδούς οδηγεί κάθε άνθρωπο. Ο Θεός δίνει την ίδια αμοιβή σε όσους εργάζονται από το πρωΐ, άντεξαν το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα, και σε όσους προσήλθαν μόνο την ενδέκατη ώρα (πρβλ. Ματθ. 20. 1-16), διότι το σημαντικότερο στη ζωή μας δεν είναι η πορεία, αλλά το αποτέλεσμα. Εάν η ανθρώπινη ζωή επιστέφθηκε από τη συνάντηση με τον Χριστό, αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έζησε ματαίως. Εάν δεν πργαμτοποιήθηκε αυτή η συνάντηση στην πορεία της ζωής για κάποιους λόγους, η αιώνια τύχη του ανθρώπου την έχει ο Θεός στα χέρια Του, εμείς δε ως παρηγορία έχουμε την ελπίδα στο έλεος του Θεού σκεπτόμενοι για τους ανθρώπους, οι οποίοι στην επίγεια τους ζωή δεν συνάντησαν τον Χριστό», είπε χαρακτηριστικά.

Διά της Θείας Λειτουργίας καί όλης της τάξεως του εκκλησιαστικού βίου ο Κύριος μας υπενθυμίζει ότι η κεντρική διάσταση της ανθρώπινης ζωής είναι εκείνη, η οποία συνδέεται με την κοινωνία μας με τον Θεό. Όλο το υπόλοιπο είναι δευτερεύουσας σημασίας και οικοδομείται γύρω από αυτό τον κεντρικό άξονα. Το σημαντικότερο από όλα για μάς να είμαστε κοινωνοί του Μυστικού Δείπονου, όπου ο Ίδιος ο Κύριος διά του Αχράντου Του Σώματος και του Τιμίου Του Αίματος εισέρχεται στην ανθρώπινη μας φύση, όταν γινόμαστε ένα με τον Θεό και πνευματικά, και διανοητικά, και συναισθηματικά, αλλά και φυσικά, διά της σωματικής μας φύσεως, της ίδιας, η οποία μετά το θάνατό μας θα διαλυθεί, αλλά να αναστηθεί την τελευταία ημέρα από τον Θεό υπό κάποια νέα μορφή.

Κανένα βιβλίο έστω και το πιο ωραίο αδυνατεί να πείσει τον άνθρωπο για την ύπαρξη αυτών των μεγάλων αληθειών εκτός εάν ο άνθρωπος ο ίδιος ανοίξει την καρδιά του στον Θεό και η χάρη του Αγίου Πνεύματος αγγίξει την ανθρώπινη καρδιά.

Ο βίος του ανθρώπου είναι σύντομος και δεν έχει σημασία δέκα ή είκοσι χρόνια περισσότερα ή λιγότερα θα ζήσουμε, ο καθένας από μας με την πάροδο του χρόνου αισθάνεται πιο έντονα ότι περνάει ο χρόνος και μαζί του οι δυνατότητες που έχουμε.

Η Εκκλησία υπενθυμίζει ότι μπορούμε να φτάσουμε στον Θεό με διαφορετικούς τρόπους, το διάφορο καιρό, αλλά η ποιότητα της ζωής μας καθορίζεται από το πόσο κοντά φτάσαμε στον Κύριο και κατά πόσο πετύχαμε να αισθανθούμε την πραγματικότητα της Βασιλείας του Θεού, η οποία μας αναμένει μετά τον θάνατο.

Προσφωνώντας του υποψήφιους μεταπτυχιακούς φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας τόνισε τη διακονία του Θεού, η οποία αποτελεί το βασικό περιεχόμενο της ανθρώπινης ζωής.

Ο Κϋριος μασε διδάσκει πολυτρόπως διά της Εκκλησίας Του, διά της Αγίας Γραφής, διά των Μυστηρίων και της λατρείας, διά του πνευματικού μας βιώματος και διά των ανθρώπων γύρω μας. Είναι σημαντικό να μην περιφρονεί ο άνθρωπος μαθήματα, τα οποία του παραδίδει ο Θεός στη διάρκεια της ζωής τους και παρά το θόρυβο της ζωής να δέχεται τα μηνύματα του Θεού, που απευθύνονται προσωπικά προς αυτόν.

Καλούμαστε να διακονούμε τον Θεό, όχι επειδή Αυτός θέλει αυτή τη διακονία, αλλά διότι η κορυφαία κλήση του ανθρώπου είναι η διακονία του Θεού.  .

«Στις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής να σκεφτόμαστε σοβαρά το περιεχόμενο της ζωής μας. Ανεξαρτήτως ώρας προελεύσεώς μας, της πρώτης, της τρίτης, της έκτης ή της ένατης, του βαθέως όρθρου, του μεσημεριού, του ηλιοβασιλεύματος να σκεφτόμαστε πώς να περάσουμε το υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας διακονόντας τον Θεό έτσι, ώστε κάθε σκέψη μας να στρέφεται προς Αυτόν και κάθε πράξη μας να αφιερώνεται στον Θεό. Αμήν».