Την ημέρα μνήμης των Αγίων Πατέρων των έξι Οικουμενικών Συνόδων, στις 31 Ιουλίου 2011, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκληστιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, τέλεσε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Παναγίας «Πάντων θλιβομένων η χαρά» της Μόσχας. Επίσης συλλειτούργησαν ο πρώτος Αναπληρωτής Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Γκοβορούν, ο Ηγούμενος της Ιεράς Ανδρώας Μονής της Αγίας Τριάδας Ργιαζάν Αρχιμανδρίτης Ανδρέας Κρέχωφ, ο Προϊστάμενος του Μετοχίου της Ρωσικής Εκκλησίας στη Σόφια Ηγούμενος Φίλιππος Βασίλτσεφ, ο βοηθός του Προέδρου του ΤΕΕΣ ιερέας Δημήτριος Αγκέγιεφ, κληρικοί του Ναού. Ακόμα παρέστη συμπροσευχόμενος Επίσκοπος Καγκούλ και Κομράτ Ανατόλιος του Πατριαρχείου Μόσχας.

Μετά το πέρας της Θείας Συνάξεως ο κ. Ιλαρίωνας ευχήθηκε στους πιστούς για την εορτή της ημέρας και ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή για τη θεραπεία δυο τυφλών. Μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτος Ιεράρχης ανέφερε:

«Αυτή η παραβολή  μας υπενθιμίζει τη δύναμη της πίστεως και εκείνα, τα οποία καταργέζεται αυτή στη ζωή του ανθρώπου. Ένας άνθρωπος, ο οποίος στερείται της πίσεως είναι πνευματικά τυφλός.  Αυτος δε βλέπει δικές του αμαρτίες, αλλά ούτε και την ενέργεια της Πρόνοιας του Θεού στη ζωή του. Εάν ακόμα βρεθεί αυτόπτης μάρτυρας ενός θαύματος, θα καταβάλλει προσπάθεια να το εξηγήσει με τη συγκυρία είτε με τη φυσική ροή των πραγμάτων.  Η Θεία χάρη δεν αγγίζει αυτόν τον άνθρωπο, διότι πωρώθηκε η καρδιά του και τα μάτια του δε βλέπουν το Θείο φως. Η πίστη επιτρέπει την όραση της ουσίας των πραγμάτων. Προσφέρει δυνατότητα της διακρίσεως της Θείας πρόνοιας στη ζωή του ίδιου του ανθρώπου. Ανοίγει τα μάτια στον άνθρωπο για να βλέπει τις δικές του αμαρτίες και ατέλειες, επιτρέποντας σε αυτόν να τις συνειδητοποιήσει, να τις μετανοιώσει και να θεραπεύεται με τον ίδιο τρόπο, όπως οι άνθρωποι θεραεύονται από τις φυσικές αρρώστιες.

Ουσιαστικά η απιστία είναι μια αρρώστια, ενώ η πίστη είναι πνευματική υγεία. Εάν στην πορεία μας συναντάμε έναν άπιστο, και μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι είναι πάρα πολλοί γύρω μας, πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι δεν πρέπει να ενοχοποιούσουμε για την απιστία τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτή είναι σαν την αρρώστια, σε ορισμένους είναι έμφυτη, ενώ σε άλλους επίκτητη. Άλλωστε δεν κατηγορούμε τους αρρώστους για την αρρώστιά τους, αλλά αντίθετα τους ευχόμαστε να θεραπευθούν και στηρίζουμε κατά δύναμιν στη θεραπεία τους. Έτσι και στις σχέσεις μας με τους απίστους πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι η απιστία είναι πνευματική τύφλωση. Όμως πρόκειται για μια τύφωλση η οποία δέχεται θεραπεία, εάν ακόμα μιλάμε για τον εκ γενετής τυφλό. Ο Θεός είναι Ιατρός, αλλά εμείς είμαστε συνεργοί Του σε αυτή την υπόθεση. Οι άνθρωποι θα πιστέψουν στον Θεό, εάν ακούσουν από μας όχι μόνο ωραία λόγια, αλλά εάν θα δουν τη κατά Χριστό ζωή μας, την εφαρμογή των Θείων εντολών από μας, και, το πιο βασικό, πως η πίστη στο Χριστό μεταμορφώνει τη ζωή μας».

Σύμφωνα με τον Ιεράρχη είναι αδύνατο να πιστέψει κανείς στον Θεό αποκλειστικά χάρη στην ανάγνωση βιβλίων ή σε κάποια πειστικά λόγια ενός ανθρώπου. Σε καλύτερη περίπτωση μορεί κανείς να αποκτήσει ιδέα για την ύπαρξη του Θεού, αλλά για το ότι ο Θεός ενεργεί στη ζωή μας και επηρεάζει κάθε άνθρωπο, ότι ανοίγει τα μάτια στους τυφλούς, αυτό μαθαίνεται μόνο από την προσωπική εμπειρία του ανθρώπου. Πρόκειται για ένα μεγάλο μυστικό, στην ουσία του οποίου ίσως κάνεις δε θα διεισδύσει ποτέ.

Στο τέλος ο Ιεράρχης κάλεσε τους πιστούς να προσεύχονται για τη σωτηρία των ανθρώπων για να γνωρίσουν την αλήθεια όσοι ακόμα ευρίσκονται στο πνευματικό σκοτάδι και δεν έχουν ανοίξει τα εσωτερικά τους μάτια για να βλέπουν το Θείο και ανέκφραστο φως.