Την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, στις 26 Σεπτεμβρίου 2010, ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Παναγίας «Πάντων θλιβομένων η χαρά» της Μόσχας.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος κ. Ιλαρίωνας κήρυξε τον θείο λόγο, όπου τόνισε ότι «την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού η Εκκλησία εκφέρει τον Τίμιο Σταυρό ώστε κι εμείς, προσκυνώντας αυτό να ενθυμούμαστε την κλήση του Σωτήρα προς καθένα: να βαστάζουμε το σταυρό μας. Ο Ίδιος ο Σωτήρας μας έδωσε το σχετικό παράδειγμα, όταν στην πορεία προς το Γολγοθά βάσταξε το Σταυρό Του, όπου σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας. Ο Κύριος αναφέρει ότι ο καθένας πρέπει να βαστάζει το Σταυρό του, τον οποίο μας  έδωσε Αυτός, ή το σηκώσαμε εξαιτίας των βιοτικών περιστάσεων ή της ίδιας της ζωής μας.

Ο καθένας έχει το δικό του σταυρό, ο οποίος αποτελείται από τις θλίψεις, που έχουμε, τις δοκιμασίες, στις οποίες καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε, τους «δύσκολους» ανθρώπους γύρω μας, τις περίπλοκες περιστάσεις, τις ασθένειες, δηλαδή από όλα εκείνα τα οποία δυσχεραίνουν τη ζωή μας και την καθιστούν πιο θλιβερή. Είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου να αναζητήσει την ευτυχία, να επιθυμεί τη ξεκούραση, να επιδιώκει τις διασκεδάσεις και τις χαρές της ζωής. Όμως η ζωή σχεδόν όλων των ανθρώπων ακολουθεί μια διαφορετική πορεία: αντί της χαράς έρχεται η θλίψη, αντί της υγείας – αρρώστια, αντί ενός καλού ανθρώπου συναντάμε ένα κακό. Όλα αυτά είναι εκείνα τα στοιχεία τα οποία διαμορφώνουν το σταυρό μας. Και ποτέ δεν είναι αβάστακτος: ο Θεός λυπάται τις δυνάμεις μας και μας δίνει ένα σταυρό, τον οποίο είμαστε σε θέση να σηκώσουμε. Συχνά ο Θεός μας στέλνει ένα Σίμωνα Κυρηναίο να μας βοηθήσει να βαστάζουμε το σταυρό μας, το σηκώνει οικειοθελώς μόνος του ή κατόπιν παράκλησής μας», ανέφερε ο Ιεράρχης.

Επίσης ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας κάλεσε τους πιστούς να αναλογιστούν τη δική τους ζωή, βλέποντας το Σταυρό του Χριστού: «Για να καταλάβουμε πως να εφαρμόσουμε αυτή την εντολή πρέπει να ανατρέξουμε στους βίους αγίων. Ο Ιερός Χρυσόστομος, του οποίου η κοίμηση πέφτει στην εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου και του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε σήμερα, βάσταξε το σταυρό μέχρι τέλος της ζωής του. Γνωρίζουμε από την ιστορία της Εκκλησίας, ότι αυτός ήταν ένας μεγάλος άγιος, ιεροκήρυκας, ο οποίος αποσπούσε χειροκροτήματα των κατοίκων της Κωνσταντινουπόλεως, απολάμβανε μεγάλη δημοφιλία, συνδέθηκε με την αυτοκρατορική αυλή, άφησε αξιοθαύμαστα έργα, τα οποία μέχρι τις ημέρες μας διαβάζουμε ως χριστιανοί. Λόγω του ανθρώπινου φθόνου ο Ιερός Χρυσόστομος εκθρονίσθηκε και εξορίστηκε. Πορευόμενος προς τον τόπο της αναπαύσεώς του έγραφε παρηγορητικές επιστολές προς τη διακόνισσα Ολυμπιάδα, όπου αντί να παραπονιέται για τη ζωή του, την παρηγορούσε και ενίσχυε, ισχυριζόμενος ότι ο άνθρωπος πρέπει να σηκώσει όλες τις θλίψεις που έρχονται.

Όταν εξαντλημένος μετά από την  οδοιπορίας πολλών μηνών και συντριμμένος όπως ήταν φυσικά αλλά όχι και πνευματικά, ο Ιερός Χρυσόστομος παρέδιδε το πνεύμα του στον Θεό σε ένα αμπχαζικό χωριό των Κομάνων, που απέχει μακριά από την Κωνσταντινούπολη (και όπου στον τόπο του ομολογητικού και μαρτυρικού του θανάτου χτίστηκε ένα μοναστήρι προς τιμή του), είπε: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν». Αυτά τα λόγια μπορούν να χρησιμεύσουν ως σύνθημα ζωής για όλους. Εύκολα ευχαριστούμε τον Θεό για τις χαρές, τις νίκες και τα κτήματα, για όμορφες ημέρες της ζωής μας, για καλούς ανθρώπους, και όμως πόσο δύσκολο είναι να ευχαριστήσουμε τον Θεό για μια αρρώστια, για μια θλίψη, για ένα κακό άνθρωπο, για εκείνα τα οποία αποτελούν στοιχεία του σταυρού μας…

Να προσευχόμαστε στον Θεό για να μας βοηθήσει να σηκώσουμε κι εμείς το σταυρό μας, όπως Αυτός βάσταξε μέχρι τέλους το δικό του Σταυρό. Να επικαλεστούμε τους αγίους, ώστε με το βίου και τα έργα τους να μας διδάξουν πως πρέπει να ζήσουμε και να εφαρμόσουμε αυτή την θεία εντολή.

Την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ασπαζόμενοι το Σταυρό του Κυρίου και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστού, να Τον παρακαλέσουμε για το πιο βασικό: να μας δώσει δυνάμεις να επιτελούμε τον βιοτικό μας αγώνα, να είμαστε καλοί χριστιανοί, και να μας δώσει δυνάμεις να Τον ευχαριστήσουμε όχι μόνο για τις χαρές αλλά και για τις θλίψεις, όχι μόνο για την υγεία, αλλά και για τις αρρώστιες, όχι μόνο για την ευτυχία, αλλά και για τη δυστυχία, όχι μόνο για τους φίλους μας αλλά και για τους εχθρούς. Ώστε ακολουθώντας τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ο καθένας να καταξιωθεί να έλθει και να κατοικήσει στην ευλογημένη εκείνη μονή, η οποία είναι προετοιμασμένη για μας, και από τα βάθη της καρδιάς του να πει: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».